Methodes
Internal Family Systems (IFS) en de polyvagaal theorie
De basis van Lekker Los therapie wordt gevormd door de twee volgende methodes:
• Internal Family Systems (IFS)
• De polyvagaal theorie
Internal Family Systems (IFS)
IFS is een geweldige methode om jezelf te leren kennen en te helen.
Met onze interne familie worden de delen/kanten van onszelf bedoeld die we allemaal wel kennen. Bijvoorbeeld een deel dat boos is, een deel dat wil pleasen, de joker uithangt, kritisch is, hard werkt, lui is of zich schaamt etc.
Vaak kan er een (innerlijk) conflict ontstaan als deze delen het te veel voor het zeggen hebben. Ook heeft het vaak een negatieve invloed op je relaties als je helemaal opgaat in een bepaald deel. Het is dan ook makkelijk om ze als ongewenst te beschouwen.
Echter met de IFS methode ga je juist die delen waar je mee worstelt welkom heten. In het mooiste geval ga je nieuwsgierig open en compassievol zijn naar die delen. Want het is goed om te weten dat al je delen, werkelijk allemaal, een goeie intentie hebben. Ze hebben allemaal als doel om jou veilig door het leven te loodsen. Maar door de verschillende en soms extreme werkwijze die jou delen hanteren mondt dat vaak uit in conflict, zowel in je binnenwereld als in de buitenwereld.
Door IFS sessies te doen ga je jezelf en je delen leren kennen op een geheel nieuwe manier. Je zult inzichten en informatie van je delen krijgen waar je je nog niet bewust van was. Door een relatie met je ‘lastige’ delen op te bouwen gaan ze wat ontspannen waardoor er meer innerlijke harmonie ontstaat. Je zult ze ook eerder herkennen wanneer ze zich aandienen in je leven.
Wat verder in het proces gaan we ontdekken wat de angsten van je delen zijn, de beweegredenen. Onze delen doen erg hun best om ons weg te houden van innerlijke pijn, terwijl juist daar aandacht nodig is. Het voordeel van een goede relatie met onze delen is dat ze gaan ontspannen zodat we op plekken kunnen komen die eerder niet bereikbaar waren. Daar kun je jezelf datgene bieden wat niet extern verkregen kan of kon worden.
Klik hier voor een video over Internal Family Systems
De polyvagaal theorie
De polyvagaal theorie biedt inzicht over de werking van ons autonoom zenuwstelsel. Het autonoom zenuwstelsel regelt onder andere je bloeddruk, hoe je voedsel verteert, ademhaling, aansturing van sommige spieren, hartslag etc.
Wat het nog meer doet is het zenden en ontvangen van signalen van veiligheid of gevaar.
Dit gebeurt onbewust en is niet of nauwelijks met wilskracht te beïnvloeden.
Als je bijvoorbeeld ruzie hebt met iemand dan is de kans groot dat je beide signalen van gevaar oppikt en uitzendt. Als je op je gemak bent bij iemand het tegenovergestelde.
Dit gebeurt via spieren in het gezicht, stand van het hoofd, intonatie in je stem en je manier van bewegen. Het speelt een grote rol in non-verbale communicatie en hoe wij als mensen met elkaar om gaan.
Als je een autonoom zenuwstelsel hebt wat in balans is dan reageer je adequaat op situaties in je leven. Als er geen gevaar is dan vind jouw autonoom zenuwstelsel dat ook. Als er wel reëel gevaar dreigt dan komt ie in actie om jou veilig te houden.
Dit gebeurt in een hiërarchische en voorspelbare volgorde.
1. Als eerste proberen we contact met andere mensen te maken die wellicht hulp kunnen bieden.
2. Is er dan nog steeds gevaar dan proberen we te vluchten of te vechten.
3. Als dit ook geen mogelijkheid is dan sluit het lichaam zich als het ware af. Pijn wordt niet of nauwelijks voelbaar, de hartslag vertraagt, het bewustzijn wordt verlaagd en in het ergste geval treed dissociatie in.
Dit zijn stuk voor stuk geweldige mechanismen om ons veilig te houden en om te overleven. Het wordt echter een probleem als ons autonoom zenuwstelsel ‘in de war’ is.
Als er bijvoorbeeld iets in het nu gebeurt wat als prikkel lijkt op iets van vroeger kan het zijn dat je autonoom zenuwstelsel op een soortgelijke manier reageert als in het verleden.
En die prikkel kan van alles zijn; een stem, geur of geluid tot en met werkdruk, een blik van iemand of verwachtingen van jezelf. Het kan dan zomaar zijn dat je in een relatief veilige situatie een enorme (lichamelijke) reactie krijgt die vaak onprettig is en stagnerend werkt.
Door in een sessie jouw persoonlijke autonome zenuwstelsel te leren kennen kun je meer grip op situaties verkrijgen en kun je steeds vaker ruimte voelen om te kiezen wat jíj wilt in plaats van je automatische reacties.
We gaan ontdekken wat je triggers zijn en wat voor impact ze hebben, hoe ze aanvoelen en wat voor gedachtes er mee gepaard gaan.
Uiteindelijk zul je meer in balans kunnen reageren op situaties in het nu en minder getriggerd raken door prikkels die een match hebben met je verleden. Ook kan het zijn dat je minder veroordelend naar jezelf en anderen gaat worden omdat je beseft dat het biologische mechanismen zijn.
Kortom, een bijzondere en behulpzame manier om je autonoom zenuwstelsel en je lichamelijke reacties beter te leren kennen. Klik hier voor een video over de polyvagaal theorie.
Mij hebben deze twee methodes al veel gebracht. Dat is een van de redenen dat ik ze graag met je deel! Mocht je nog vragen hebben dan kun je altijd contact met mij opnemen.
